Το φθινόπωρο στο Πεκίνο είναι όμορφο. Εκτός από τις μέρες του νέφους και ομίχλης, ο ουρανός είναι μπλε, μερικές φορές με λίγα λευκά συννεφάκια. Κάποτε μερικά πουλιά πετούν περαστικά . Τα Σαββατοκύριακα ή τις μέρες αργιών , οι άνθρωποι πηγαίνουν στην ύπαιθρο για να απολαύσουν κόκκινα φύλλα. Αυτό είναι ένα από τα όμορφα φθινοπώρου του Πεκίνου.
Κάθομαι στο παράθυρο, έξω ηλιόλουστη μέρα, κοιτάζοντας την πτώση των φύλλων από τα δέντρα. Είναι τα ίδια φύλλα, που τα έβλεπα να βγαίνουν σαν μπουμπούκια την άνοιξη από τα δέντρα, να πρασινίζουν, να μεγαλώνουν και τώρα , τα βλέπω να πέφτουν και να τελειώσουν την ζωή τους. Έτσι δεν είναι και η ζωή των ανθρώπων;
Τί είναι η ζωή; Θυμήθηκα μια έκφραση του μεγάλου Έλληνα συγγαφέα Νίκου Καζαντζάκη στο έργο «ΑΣΚΗΤΙΚΗ»: “Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο, καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο, το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή”.
Ένα φύλλο πέφτει από το δέντρο , η ζωή του τελειώνει, αλλά το δέντρο υπάρχει ακόμα , θα ζήσει ακόμα, θα βγαίνουν άλλα φύλλα. Η ζωή του φύλλου προέρχεται από το δέντρο, αν το δέντρο δεν θα υπήρχε, δεν θα υπήρχε και η ζωή του φύλλου. Και η ζωή του ανθρώπου;
Από τη γέννηση ως το θάνατο, «το φωτεινό διάστημα», είναι η φυσική ζωή του ανθρώπου. Νομίζω ότι ο άνθρωπος πρέπει να έχει και άλλες ζωές. Για να ζήσει ο άνθρωπος, ασχολείται με ένα επάγγελμα, που συνήθως ονομάζουμε «καριέρα», επαγγελματική ζωή. Όταν συνταξιοδοτείται, η επαγγελματική του ζωή τελειώνει.
Στις 25 Σεπτεμβρίου 2016, το Πανεπιστήμιο Tsinghua του Πεκίνου, διοργάνωσε μια Έκθεση πολύτιμων Ελληνικών Βιβλίων. Κατά την τελετή των εγκαινίων, ο διάσημος Έλληνας γλωσσολόγος, πρώην πρόεδρος του Πανεπιστημίου Αθηνών, κος Γ. Μπαμπινιώτης έκανε μιά ομιλία με τίτλο:《Ελληνική γλώσσα : Οδηγός της δυτικής σκέψης》. Ο κύριος Μπαμπινιώτης ανέφερε: “Η γλώσσα τού ανθρώπου δεν είναι, έξω και χώρια από το κύριο προνόμιο τού ανθρώπου, έξω από το νου του, αλλά και έξω από τον κόσμο όπου ζει ο άνθρωπος, τον εξωτερικό και εσωτερικό κόσμο του για τον οποίο αισθάνεται την ανάγκη να μιλήσει. ”Τότε εγώ κατάλαβα διορατικά ότι ο άνθρωπως έχει και μία άλλη ζωή, τη λέγω ΓΛΩΣΣΙΚΗ. Αν το κοιτάζουμε από ένα ευρύ φάσμα, μια γλώσσα έχει γέννηση και θάνατο. (Σύμφωνα με την τελευταία έκδοση της UNESCO «Άτλαντα γλωσσών υπό εξαφάνιση", υπάρχουν 7.000 γλώσσες στο κόσμο, εκ των οποίων περισσότερες από τις μισές θα πεθάνουν σε αυτόν τον αιώνα, 80 έως 90% θα εξαφανιστούν μέσα στα επόμενα 200 χρόνια. Ανά δύο εβδομάδες μια γλώσσα εξαφανίζεται). Αν μιλάμε από μικρή κλίμακα, η γλωσσική ζωή ενός ατόμου σχετίζεται με τη φυσική ζωή του.
Η πρώτη μου ξένη γλώσσα είναι τα Ρώσσικα, με τα οποία δούλευα και επισκέφθηκα πολλές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, το τότε λεγόμενο “Σοσιαλιστικό Στρατόπεδο”. Μετά δεν τα χρησιμοποιούσα πια και σιγά-σιγά τα ξέχασα. Έτσι τελείωσε σχεδόν η ζωή μου με τη Ρωσσική γλώσσα.
Η δεύτερη μου ξένη γλώσσα είναι τα Ελληνικά. Είμαι υπερήφανος να έχω μια τέτοια δεύτερη γλωσσική ζωή, γιατί η Ελληνική γλώσσα σαν την μητρική μου την Κινέζικη, έχουν μεγάλη και μακρά ιστορία και ισχυρή ζωτικότητα. Ο κος Γ.Μπαμπινιώτης είπε: “Ο ίδιος λαός, οι Έλληνες, στο ίδιο γεωγραφικό χώρο, την Ελλάδα, χωρίς διακοπή 40 αιώνες τώρα μιλάει και γράφει - με την ίδια γραφή (απο το 8ο π.Χ. αιώνα) και την ίδια ορθογραφία (από το 400 π.Χ.) - την ίδια γλώσσα, την Ελληνική.”
Το ίδιο θα έλεγα: ο ίδιος λαός, οι Κινέζοι, στο ίδιο γεωγραφικό χώρο, την Κίνα, χωρίς διακοπή 50 αιώνες τώρα μιλάει και γράφει την ίδια γλώσσα - Κινέζικα. Εγώ χρησιμοποιώ ακριβώς αυτές τις δυο γλώσσες με ισχυρή ζωτικότητα για να εξυπηρετήσω κορυφαίους ηγέτες των δυο χωρών και απλούς εργάτες και αγρότες γενικά. Μεταφράζω βιβλία από τα Ελληνικά στα Κινέζικα και από τα Κινέζικα στα Ελληνικά, με αποτέλεσμα οι Έλληνες ήρωες να μιλούν Κινέζικα και οι Κινέζοι Ελληνικά. Από τις εργασίες μέχρι την καθημερινή ζωή, από τη διερμηνεία μέχρι τις μεταφράσεις, από την ομιλία μέχρι τη σκέψη, δεν μπορώ πια να ζήσω χωρίς την Ελληνική γλώσσα. Η ζωή μου με την Ελληνική γλώσσα έχει περάσει 52 χρόνια και θα με συνοδεύσει σε όλη τη διάρκεια των ετών της φυσικής ζωής μου.
